Isang buwan na mahigit mula nung pinakahihintay kong araw sa buhay ko. Akala ko nga hindi na mangyayari. Pero posible pa pala. Basta handa kang magtiyaga at magsakripisyo. Graduate na ako! Yes! Isa na akong ganap na GURO.
Gusto ko talagang magpasalamat sa bawat taong tumulong at nag-encourage sa akin na ‘wag tumigil at magpatuloy lang lumaban. Kahit ilang beses na akong huminto dahil sa iba’t ibang rason, patuloy pa rin akong lumalaban para sa magandang kinabukasan. Nagkaroon ng direksiyon ang buhay ko. Nagkaroon ng linaw ang lahat bagay sa buhay ko. At ngayon ilang hakbang na lang… nae-excite ako. Nakakaemote din minsan pag naiisip ko yung mga pinagdaanan ko. Gagawa ako ng sulat para sa kanila. Gusto kong iparating kung gaano ako nagpapasalamat na naging bahagi sila ng journey kong pa-zigzag.
Higit sa lahat, sa mama kong kahit lagi kaming nag-aaway, patuloy akong sinusuportahan. Kahit alam kong napapagod na siyang pagpaaral na isa sa dahilan ng mga away namin, nagpapasalamat ako dahil hindi niya ako sinukuan.
Lalong lalo na sa Panginoon. I owe everything to HIM. Without HIM I am nothing.
Catlady's Classroom 